قال النَّبِيِّ (ص): الْعُلَمَاءُ رَجُلَانِ رَجُلٌ عَالِمٌ آخِذٌ بِعِلْمِهِ فَهَذَا نَاجٍ وَ عَالِمٌ تَارِكٌ لِعِلْمِهِ فَهَذَا هَالِكٌ وَ إِنَّ أَهْلَ النَّارِ لَيَتَأَذَّوْنَ مِنْ رِيحِ الْعَالِمِ التَّارِكِ لِعِلْمِهِ وَ إِنَّ أَشَدَّ أَهْلِ النَّارِ نَدَامَةً وَ حَسْرَةً رَجُلٌ دَعَا عَبْداً إِلَى اللَّهِ فَاسْتَجَابَ لَهُ وَ قَبِلَ مِنْهُ فَأَطَاعَ اللَّهَ فَأَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّةَ وَ أَدْخَلَ الدَّاعِيَ النَّارَ بِتَرْكِهِ عِلْمَهُ وَ اتِّبَاعِهِ الْهَوَى وَ طُولِ الْأَمَلِ أَمَّا اتِّبَاعُ الْهَوَى فَيَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ وَ طُولُ الْأَمَلِ يُنْسِي  الْآخِرَة.(   الكافي، ج‏1، ص: 45)

پیامبر فرمود : دانشمند ان دو دسته‌اند:

1. دانشمندى كه علم خود را بكار بسته و رستگار است
2.  دانشمندى كه علمش را كنار گذاشته و هلاك شده است.

دوزخيان از بوى گند عالم بى‏عمل درآزارند و در ميان دوزخيان ندامت و حسرت كسی سخت‏تر است كه در دنيا بنده‏اى را بسوى خدا دعوت کرده و او پذيرفته و اطاعت خدا را كرده و او را وارد بهشت می‌کند ولی دعوت‏كننده به سبب عمل نكردن و پيروى از هوس و آرزوي‌های طولانی به دوزخ رفته است

 پيروى از هوی و هوس از حق جلوگیری می کند  و آروزی های طولانی  سبب فراموشی  آخرت می شود .